ไม่รู้ว่าเวลาของผมจะหมดตอนไหน!!! “หมอหนุ่ม” ฝันแทบสลาย หลังพบว่าป่วยเป็น “มะเร็ง” ขอสู้ให้ถึงที่สุด หวังกลับมาเป็นอาจารย์แพทย์ อ่านแล้วถึงกับน้ำตาไหล!!

กลายเป็นเรื่องราวที่ได้รับการแชร์ในโลกออนไลน์กันเป็นอย่างมาก เมื่อสมาชิกเฟซบุ๊กรายหนึ่งที่ใช้ชื่อว่า Supapong Wangthammanoon ได้โพสต์รูปภาพพร้อมข้อความ หนุ่มวัย 24 เพิ่งเรียนจบแพทยศาสตร์บัณฑิต ปี 2560 จากคณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยรังสิต ปัจจุบันใช้ทุนเป็นแพทย์พี่เลี้ยงสาขาอายุรกรรม รพ.ลำปาง ความฝันเป็นหมออายุรกรรม และอยากที่จะเรียนต่อเพื่อกลับมาเป็นอาจารย์แพทย์สอนรุ่นน้อง แต่กลับพบว่าตัวเองป่วยเป็นมะเร็งไทรอยด์ โดยหนุ่มน้อยคนนี้กลับยังไม่ยอมแพ้และหวังว่าวันหนึ่งจะกลับมาดีขึ้นและกลับมาเป็นหมอ กลับมาสอนน้องๆ ซึ่งกลายเป็นเรื่องราวที่อ่านแล้วกลายเป็นกำลังใจกับหลายๆ คน

โดยข้อความระบุว่า “ก่อนเข้าผ่าตัด OR วันนี้ เป็นรอบที่ 2 ใน 1 สัปดาห์ที่ผ่านมา อยากจะพูดความในใจ อันนี้ผมคิดทบทวนดีแล้วก่อนที่จะโพสให้ทุกคนรับรู้ มะเร็งไทรอยด์ที่ผมเจออยู่ตอนนี้ มันอาจจะดูหนักและกะทันหันเกินกว่าหมอจบใหม่อายุแค่ 24 คนนึงจะรับไหว ผมไม่ได้อยากจะเป็นโรคนี้ ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะเป็น แต่ยังโชคดีที่เจอเร็ว หวังว่าการรักษาคงจะหาย

จากความรู้ของผมที่เรียนมา พยากรณ์โรคค่อนข้างดี และมีโอกาสมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ต่อได้อย่างน้อย 20 ปี ถึงจะน้อยหรือมากกว่า 20 ปี มันก็มากพอแล้วละครับที่ผมจะทำตามฝันของผมต่อให้สำเร็จ
– ผมอยากเรียนอายุรกรรมต่อให้จบ แล้วก็กลับมาต่อ fellow endocrine med ที่ราชวิถี จบไปเป็นอาจารย์หมอ med สอนรุ่นน้อง นศพ.รังสิตของผม มันเป็นสิ่งที่ผมชอบอยู่แล้ว ผมอยากพาน้องราววอร์ด สอน approach เคสคนไข้ สมัยเรียน นศพ. ผมทำสรุป ชีท แนวข้อสอบ NL1,2,3 OSCE ลงกอง ออกมาเยอะจนไม่ได้นับว่ากี่ชุดแล้ว ถ้าผมต้องจากโลกนี้ไปจริงๆ ผมอยากทำหน้าที่เป็นอาจารย์หมอของสถาบันฯรังสิตให้ได้ก่อนครับ
– ผมยังมีเวลาให้กับฟุตบอลที่ผมชอบ จากที่ผมผันตำแหน่งไปเล่นกองหน้าอย่างเต็มตัว ผมเล่นและทุ่มเทให้กับทุกแมทซ์ ให้เหมือนกับทุกๆแมทซ์เป็นแมทซ์สุดท้ายของชีวิต เพราะผมไม่รู้ว่าผมจะได้เล่นบอลอีกทีเมื่อไร ผมดีใจทุกครั้งที่ทำประตูได้ ความรู้สึกของผมเวลายิงประตูเข้า 1 ลูกเหมือนผมช่วยชีวิตคนไข้ได้ 1 คนเลยทีเดียว

ผมไม่เคยเสียใจที่ตัวเองมาทำงานที่ รพ.ลำปาง ระหว่างที่ก้อนมันโตขึ้นเรื่อยๆ ผมดีใจที่ตัวเองได้เป็นแพทย์ ได้ช่วยชีวิตคนไข้ ถึงบางครั้งผมจะโง่และประสบการณ์น้อย ขี้เกียจไปบ้าง แต่ก็รู้สึกดีใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของทีม ที่ช่วยให้คนไข้หายป่วยและกลับบ้าน
ดีใจที่ได้เจออาจารย์หมอดีๆ พี่ๆน้องๆเพื่อนร่วมงานอินเทินที่ดี พยาบาลที่ดีและน่ารัก เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขเลยทีเดียวครับ ไม่รู้ว่าผมจะกลับไปทำงานได้ตอนไหน แต่ถ้าหายดีแล้วจะกลับไปแน่นอนครับ ไม่เคยมีความคิดว่าเป็นโรคนี้แล้วจะต้องลาออก

ขอโทษคนไข้ รพช.แม่พริก ที่จู่ๆผมก็หายไป มีอีกตั้งหลายเคสที่ผมนัดมาปรับน้ำตาล ยาเบาหวาน ความดัน ไขมัน และติดตามอาการหลังกลับบ้าน เยอะพอสมควรเลย ที่ผมนัดไว้กะจะมาดูหลังผ่าตัดเสร็จ แต่ไม่ได้มีโอกาสได้กลับไปดูเลยครับ ช่วงนี้ที่ลำปางเป็นหน้าข้าวเหนียวด้วย คนไข้น้ำตาลพุ่งรัวๆ
และขอบคุณทุกๆคนที่คอยถามไถ่อาการของผม ไม่ว่าจะถามผมโดยตรงหรือผ่าน chat เพื่อนๆ ผมรับรู้ได้ถึงความห่วงใยและกำลังใจ ขอบคุณจริงๆครับนับจากวันนี้ ผมคงใช้ชีวิตทุกๆวันให้คุ้ม เพราะผมไม่รู้เลยว่า เวลาของผมเหลืออีกเท่าไร แต่ผมจะขอเต็มที่กับมัน อยากจบไปเป็นอาจารย์หมอเมดที่ดีทั้งต่อคนไข้และน้องๆ นศพ. , อยากเป็นกองหน้าที่ดีของทีมฟุตบอล รพ.ลำปาง ครับ หมอป่อง นพ.ศุภพงษ์